اصل چهاردهم مدیریت انسان ها "همان رفتاری را مشاهده می کنید که به آن پاداش داده اید"
اصل چهاردهم
همان رفتاری را مشاهده می کنید که به آن پاداش داده اید
مدیران معمولا رفتار کارمند خود را به صورت کلیشه ای مورد ارزیابی و پاداش دهی قرار می دهند و فراموش می کنند به عملی پاداش دهند که واقعا مد نظر آنهاست ذکر چند مثال می تواند این اتفاق نامطلوب را بیشتر ملموس کند: مدیران می گویند که تمایل دارند همکاری گروهی تقویت کنند، ولی هنگام پاداش دهی به صورت فردی عمل کنند. در نهایت هم از اینکه چرا فضای رقابتی در سازمان ایجاده شده و همه مراقب نفر اول ها هستند، متعجب می شوند، مدیران از اهمیت کیفیت کاری صحبت می کنند ولی در عمل به کسی که تند و سرسری کار می کند پاداش می دهند و افرادی را که نتوانسته اند به دلیل تمرکز بر روی کیفیت به مقدار تعیین شده در تولید محصول دست یابند، توبیخ می کنند که مدیر هر بخش باید به اخلاقیات پایبند باشد ولی در نهایت مدیری را ارتقا می دهند که اخلاق کاری او کاملا زیر سوال است
اگر مدیری از کمبود انگیزه در میان کارکنان خود صحبت میکند باید به اون توصیه کنید که در نظام پاداش دهی خود تجدید نظر کند این مدیر احتمالا به رفتارهایی پاداش می دهد که الزاما با انچه خود در پی آن بوده و برایش اهمیت دارد متفاوت است. تجدید نظر در مکانیزم پاداش و پرداخت کارکنان باید از بررسی سیستم فعلی پاداش دهی سازمان شروع شده و مشخص شود که سازمان در حال حاضر به چه رفتارهایی پاداش می دهد. چیزی که معمولا در این بررسی روشن می شود این است که پاداش به آنچه که به عنوان رفتار مثبت و ارزش های سازمانی اعلام شده تعلق نگرفته است.بدیهی است که اگر چنین اشکالی وجود داشته باشد، نظام پاداش دهی باید اصلاح شده و به رفتاری پاداش دهد که سازمان در پی ان است. اگر کیفیت برایتان مهم است،به کیفیت پاداش دهید.اگر رفتار اخلاقی مد نظر است، به کارمندان با اخلاق پاداش دهید.
تغییرات نظام پاداش دهی کاری دشوار و پیچیده نیست. اصلاحات کوچک می تواند تغییرات بزرگی را به وجود آورد ترفند های معمولی که در خانه استفاده می کنید می تواندددر محیط کار هم اعمال شود. به عنوان مثال اگر برای دو فرزند خود یک شکلات بخرید و از انها بخواهید که آن را بین خود تقسیم کنند، مطمئن باشید که دعوا کردن آن دو بر سر تکیه بزرگتر شکلات امری بسیار محتمل خواهد بود.
نکته پایانی اینکه اهمیت نظام پاداش دهی برای من زمانی بیش از پیش روشن شد که سرانجام یکی از فامیل های پولدارم را به چشم دیدم. او همیشه به پسر خوانده خود می گفت نگران پول درآوردن نباش!زمانی که من بمیرم همه ثروتم به تو خواهد رسید.از قضا این مرد مدت زیادی زنده ماند و در طی زندگی طولانی خود هرگز نفهمید که چرا پسر خوانده اش تمایلی به حفظ سلامتی او ندارد.