اصل بیست و یکم مدیریت انسان ها"مردان و زنان به شیوه های متفاوتی ارتباط برقرار می کنند"
اصل بیست و یکم
مردان و زنان به شیوه های متفاوتی ارتباط برقرار می کنند
مردان و زنان اغلب در برقراری ارتباط بایکدیگر مشکل دارند.دلیلش چیست؟ مردان و زنان، با اهداف متفاوتی مکالمه میکنند.مردان از صحبت کردن برای تاکید بر موقعیت خود استفاده میکنند. در حالی که زنان صحبت کردن را برای برقراری رابطه بکار می برند.
برقراری ارتباط، عملی است که طی آن طرفین مدام در پی ایجاد تعادل هستند:تعادل بین نیاز به نزدیک شدن و صمیمیت و نیاز به استقلال. برای نزدیک شدن و صمیمیت، اشتراکات مورد توجه قرار میگیرند. اما استقلال مستلزم توجه به تفاوت ها و جدایی ها است.زنان و مردان در مواجهه با این دو نیاز متعارض، شیوه های متفاوتی را پی میگیرند. زنان در گفتگو های خود در پی ایجاد ارتباط و صمیمیت هستند و گفت گو های خود و طرف مقابل را در این چارچوب تفسیر میکنند.مردان در یک مکالمه همه چیز را در قالب بحث در مورد موقعیت قدرت و استقلال تفسیر می کنند. برای مردان گفتگو بیش و پیش از هر چیز، ابزاری برای حفظ استقلال و موقعیت خود در ساختار اجتماعی محسوب می شود.
معمولا مرد ها شکایت دارند که زنان بار ها و بارها در مورد مشکلاتشلن اعتراض میکنند و حرف می زنند. زنان از مردان انتقاد می کنند و میگویند که مردان گوش شنوایی برای حرف های ایشان نیستند. انچه واقعا روی می دهد این است که مردان به محض اینکه مشکلی را می شنوند، برای کسب حس استقلال و کنترل، ارائه راحل ههای مختلف را آغاز می کنند، در حالی که بسیاری از زنان وقتی مشکلی را مطرح می کنند، در پی راحل ان نیستند و تنها می خواهند احساس نزدیکی را ایجاد کرده و تقویت کنند. زنان مشکلات خود را مطرح دمی کنند تا از برقراری ارتباط و دریافت پشتیبانی دیگران، بهره مند شوند.
درک متقابل، یک ارتباط متقارن است. اما وقتی کسی شروع به ارائه راحل میکند، خود را در موضع بالاتری قرار می دهد. کسی که راحل پیشنهاد می کند نشان می دهدکه شرایط بیشتر در کنترل او قرار داشته و از دانش و تجربه بیشتری برخوردار است. همین تفاوت است که باعث می شود زنان و مردان، هنگام برقراری ارتباط با یکدیگر، فاصله بیشتری از هم بگیرند.
مردان در مقایسه با زنان در مکالمه ها صراحت بیشتری دارند. مردان اغلب این رفتار های غیر مستقیم خانم ها را به "پنهان کاری " یا " زیرکی" تفسیر می کنند.اما واقعیت این است که زنان بر خلاف مردان به موقعیت خود در گفتگو و برتری جویی و سایر نتایجی که صراحت با خود به همراه می آورند، نمی اندیشند.
در زنان، کمتر از مردان مردان خود بزرگ بینی مشاهده می شود.آنها معمولا اختیارات خود را کمتر از واقعیت نشان می دهند تا مغرور جلوه نکنند و معمولا احساسات و عواطف طرف مقابل را نیز در نظر میگیرند.
مردان اغلب از زنان، به خاطر معذرت خواهی های مکرر، انتقاد میکنند. مردان، گفتن عبارت هایی مثل متاسفم را نوعی ابراز ضعف تلقی میکنند. مردان فک میکنند گفتن متاسفم به معنای این است که گوینده ها ، تقصیر ها را به عهده گرفته است. این در حالی است که خود زن هم می داند مقصر نیست.