اصل هیجدهم مدیریت "همه چیز در تجربه خلاصه نمی شود"
اصل هیجدهم
همه چیز در تجربه خلاصه نمی شود
در بسیاری از موارد تجربه مهم ترین مولفه ای است که برای استخدام و یا ارتقای شغلی مورد توجه واقع می شود. اما نکته عجیب این است که شواهد و مطالعات،این فرضیه که تجربه به خودی خود ، می تواند در عملکرد و اثر بخشی یک رهبر، تاثیر گذار باشد را تایید نمی کنند.
بسیاری از رهبران بی تجربه، به طور قابل ملاحظه ای، موفق ظاهر شده اند.در حالی که بسیاری از رهبران صاحب تجربه، شکست های بزرگی را رقم زده اند.در میان رئیس جمهوری های گذشته امریکا،کسانی مانند ابراهام لینکلن و هری ترومن به چشم می خورند که دارای محبوبیت بسیاری هستند، ولی در کارنامه خودتجربه زیادی در امر رهبری خود نداشتند.این در حالی است که هربرت هوفر و فرانکلین پیرس با کوله باری از تجربه در زمینه رهبری، ناموفق ظاهر شدند.مطالعاتی که در مورد افسران نظامی گروه های تحقیق و توسعه،مسئولان فروشگاه ها، روسای دفاتر پستی و مدیران مدارس صورت گرفته است، به ما گوشزد می کند که مدیرانی که دارای تجربه زیادی هستند، الزاما در مقایسه با مدیران کم تجربه از کارایی بیشتری برخوردار نیستند.
چطور ممکن است که تجربه مدیران را کاراتر نکند؟ انچه در نگاه اول به نظر می رسد این است که تجربه، فرصت هایی را برای یادگیری فراهم می کند و این خود به معنی افزایش مهارت در حین خدمت است.اما در این استدلال، دو نقطه ضعف وجود دارد.نخست اینکه، میزان تجربه دریک شغل و مدت زمان تصدی آن شغل، لزوما مترادف هم نیستند.دوم آنکه باید شرایطی فراهم باشد تا انتقال پذیری تجربه امکان پذیر شود.
این جمله که"تجربه حرف اول را میزند ایراد دارد" و ان این است که مدت زمانی،که فردی در کاری اشتغال داردالزاما به منزله میزان تجربه او نیست. طول مدت تجربه هیچ ارزیابی خاصی از کیفیت این تجربه بدست نمی دهد. این مطلب که شخصی دارای 20 سال تجربه است و دیگرب تنها 2 سال تجربه دارد به این معنی نیست که نفر اول 10 برابر نفر دوم تجربه واقعی دارد. بسیار پیش می آید که 20 سال تجربه،چیزی جز یکسال تجربه پس از 2 تا 3سال، عملا به پایان می رسد.پس از این زمان،بیشتر اتفاقات جدید توسط فرد قبلا تجربه شده است.بنابراین صرف ارتباط دادن تجربه با کارایی در رهبری منطقس نیست بلکه باید به کیفیت و تنوع تجربه نیز توجه شود.
مشکل دوم در این است که شرایطی که درآن تجربه به وجود آمده، کمتر با شرایط کاری جدید قابل مقایسه است.مهم است که همواره ارتباط بین تجربیات قبلی افراد با شرایط جدید در نظر بگیریم.مشاغل مختلف هستند،منابع مورد نیاز برای هر کاری متفاوت است ،فرهنگ سازمان ها بایکدیگر تفاوت دارد، خصوصیات شخصیتی زیردستان مختلف است و تفاوت هایی از این قبیل.یکی از اصلی این واقعیت که تجربه قبلی در رهبری کردن الزاما به کارایی بالاتر مدیران منجر نمی شود، بی شک در تنوع شرایط کاری نهفته است.
نتیجه این بحث چیست؟ وقتی در جستوجوی افراد مناسب برای ردیف های سازمانی خود که نیاز به رهبری دارند،هستید، توجه داشته باشید که از توجه بیش از حد بر روی تجربه خود داری کنید.تجربه به خودی خود،نمی تواند معیاری مناسبی برای پیش اثر بخشی مدیران در زمینه رهبری باشد.آنچه مهم است کیفیت تجربه گذشته است و شباهت های موجود بین تجربه گذشته آن با انچه قرار است در شغل جدید با آن مواجه شود.